Yuliia: ‘Ik hoor wel van mensen dat mijn verhaal bijzonder is maar ik ben niet speciaal, ieder heeft een eigen verhaal!’
Yuliia Kazelska (23 jaar) is iets meer dan twee maanden geleden met haar oma, haar klasgenoot Anastasia en hond en kat gevlucht vanuit Oekraïne. Gemeente De Fryske Marren organiseert de opvang van de Oekraïense vluchtelingen. Dit gebeurt op dit moment op drie locaties. Samen met Pastiel worden mensen die dat willen, begeleid in het vinden van een baan.
Opgroeien
Yuliia groeit op in een gezin met haar ouders en een oudere broer. Wanneer ze zes jaar is, raakt haar vader vermist en staat haar moeder er alleen voor. Haar broer vertrekt later naar Rusland. Yuliia bouwt haar leven op en rondt een studie aan de Universiteit af.
Op het moment van de oorlog woont ze in Kharkiv, ook bekend als Charkov. Het is de op een na grootste stad in Oekraïne, gelegen in het noordoosten van het land. Haar moeder woont dan al twee jaar in Israël. Ze werkt hier hard zodat zij in Oekraïne een beter bestaan kunnen opbouwen. Yuliia’s broer die samen met zijn vrouw en kind alweer geruime tijd in Rusland woont, begrijpt de situatie rond de oorlog niet. In de media daar wordt geen eerlijk verslag gedaan over de oorlog, haar contact met hem verloopt daarom stroef.
Barre tocht
De keuze om te vluchten is niet zomaar gemaakt. Yuliia is al jaren bezig om een vervallen appartement op knappen, alleen de keuken moet nog geplaatst worden. Alles achterlaten, daar wil ze eerst niet aan denken. Maar de bommen blijven vallen en er is geen elektriciteit. Yuliia neemt haar oma en haar klasgenoot Anastasia in huis. Yuliia: ‘Ik vertelde oma om onder de trap te blijven omdat dat de veiligste plek van het huis was.’ Als de Russen op vijf kilometer afstand genaderd zijn en de bommen op 500 meter vallen, vluchten ze. Een barre tocht, waarvan acht dagen in de trein naar Polen. Hier wachten vrijwilligers die hen naar Nederland brengen.
Opvang en werk
Eenmaal in Nederland komen ze terecht in Friesland waar ze worden opgevangen in Hotel de Oorsprong in Sint Nicolaasga. Korte tijd later komt ook haar moeder in Nederland aan. Yuliia: ‘Ik ben nog wel af en toe angstig, vooral harde geluiden maken mij bang. Misschien dat ik daar hulp voor moet zoeken.’ In opdracht van Gemeente De Fryske Marren ondersteunt Pastiel de vluchtelingen die graag aan het werk willen. Pastiel brengt Yuliia in contact met uitzendbureau Werktijd. Ze kan al snel aan de slag bij Holiday Ice in Sint Nicolaasga, waar zij ijsjes inpakt. Yuliia: ‘Werken geeft afleiding, de hele dag hier zitten en niets doen wil ik niet. Ik zou ook heel graag lesgeven in Pilates, daar heb ik een opleiding voor gevolgd. Ik hoor wel van mensen dat mijn verhaal bijzonder is maar ik ben niet speciaal, ieder heeft een eigen verhaal!’
Yuliia vertelt dat iedereen in Nederland erg vriendelijk is en begrip toont.
Publicaties: dit verhaal is ook te lezen in Groot Sneek, Groot de Fryske Marren en Groot Bolsward.